Terugblik

Het laatste stoeltje is op dit blog geplaatst. Daarmee is voor mij een tocht door de Krimpenerwaard met een fietstas of achterbak vol stoeltjes beëindigd.

 

Van te voren had ik een doel, duizend stoelen loslaten in mijn directe omgeving de Krimpenerwaard. Zonder opdracht van wie dan ook, noch te rekenen op vergoeding of reactie. Zonder te weten wat er mee gaat gebeuren. Gewoon loslaten. Maar loslaten met het idee dat ik anderen anders naar de Krimpenerwaard laat kijken omdat ik met duizend stoelen heel wat mensen de mogelijkheid bied om iets leuks tegen te kunnen komen. 

Helemaal loslaten lukte me niet. Ik had de behoefte om juist alles vast te leggen, te fotograferen, ieder stoeltje een nummer geven, zodat ik zou weten welk stoeltje waar gevonden zou kunnen worden. Ik ben het halverwege het proces dan ook loshouden gaan noemen. Door deze manier van vasthouden kon ik alle duizend loslaten. En dat is maar goed ook, anders hadden stoeltje 008 en 009 nooit Australië gezien, noch had stoeltje 198 bij Ground Zero gestaan of had stoeltje 085 zoveel avonturen kunnen beleven. 

Zelf ben ik ook anders naar mijn directe omgeving gaan kijken. Op zoek naar bijzondere plekken, heb ik de Krimpenerwaard gezien op een manier waar ik anders aan voorbij was gegaan.

Dat ik zoveel reacties heb ontvangen met prachtige foto’s maakt het project waardevol. Een ieder die tot nu toe gereageerd heeft wil ik daar dan ook heel hartelijk voor bedanken. 

Gedurende het proces heb ik met veel mensen kennis gemaakt. Hoe mensen reageren op dit project heeft mij zeker geraakt. Zo zijn er vroege vogels, vaak ook fanatieke jagers, enthousiaste fietsers en wandelaars. Maar ook toevallige vinders die later nog eens met anderen naar dat leuke stoeltje gaan kijken. Meedenkers voor een prima plek. Maar ook ver verplaatsers met een oog voor fotografie. De doorgevers, die gevonden hebben en doorgeven aan diegenen die graag vinden maar nog niet gevonden hebben. De vaste kijkers, die meekijken op het blog maar niet zoeken. De geïnspireerden, die door dit project geïnspireerd geraakt zijn om iets gelijkwaardigs uit te voeren. En tot slot vele enthousiastelingen die mij hebben aangezet om vooral door te gaan.  

Het avontuur is nog lang niet afgelopen. Ik weet dat er nog heel wat stoeltjes onder de mensen zijn, die kunnen zomaar op een dag een nieuwe plek tegemoet gaan. Wanneer ik daar een berichtje van ontvang blijf ik deze op dit blog plaatsen. 

Groet, Ina Hoeneveld